40 established artists from A-Z
De Haas, Raph - Graphic works
Bij mijn geboorte was alles nog volkomen abstract. Pas later namen betekenissen bezit van de verschijnselen om mij heen.
Ik was vier jaar oud en ik zat op een stoel. Voor me lag een groot vel papier. Mijn vader had me voorgesteld een tekening te maken van hem en mijn moeder. Ik dacht: ‘hoe kan ik die twee nou tekenen, die zijn er toch al?’ Hij legde iets uit en ik tekende met houtskool een bolletje. Daaronder tekende ik een vertikaal streepje. Daarnaast maakte ik nog een bolletje en ook daaronder kwam een streepje. Twee zwevende personages in een oneindige ruimte: mijn ouders.
Terwijl ik zat te kijken naar mijn voeten die de vloer niet raakten, wist mijn vader zich geconfronteerd met een meesterwerk. Hij nam me op schoot en tekende met het zelfde stuk houtskool, op het zelfde papier, een zelfportret dat leek alsof hij zo kon gaan praten. Ik vond het allemaal goed en wel, maar wat me echt intrigeerde was het feit dat die twee figuurtjes van mij opeens op zijn wang zaten.
Jarenlang deed ik niets meer, totdat ik een broodmager nijlpaardje boetseerde. Omdat we hem wilde afgieten in een legering van lood en tin, verdronken we hem in gips. Ik scheidde de twee helften van de mal en peuterde voorzichtig het zachte lichaam van het magere nijlpaardje eruit. De holle vorm die overbleef zou altijd holle vorm blijven. We kwamen er niet meer toe het hete metaal erin te gieten.
Toen ik twaalf was probeerde ik een viltstift uit. Viltstiften waren nieuw in die tijd. Het resultaat lag op tafel. Mijn vader stelde voor er een linosnede van te maken. Hij drukte dat prentje voor mij af en ik zag wat ik gemaakt had in spiegelbeeld.
Zo is het begonnen.
Het welslagen van een kunstwerk hangt mede af van de mate waarin je in staat bent om al werkend een afstand te creëren tot dat wat je te zeggen hebt. Een uiterst kille distantie als van een huurmoordenaar ten aanzien van zijn slachtoffer. Dat is afstand en verbondenheid tegelijkertijd. In die zin zou je misschien kunnen zeggen dat creativiteit, net als criminaliteit, een nabootsing, een echo, is van seksualiteit.
